السلام علیک یا جعفر بن محمد الصادق (ع)

 

فرارسیدن شهادت هشتمین معصوم از آل الله و ششمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت رئیس مکتب  تشیع و بنیانگذار فقه جعفری امام جعفر صادق (ع) را به محضر مقدس قطب عالم  حضرت ولیعصر (عج) و عموم شیعیان تسلیت و تعزیت عرض مینماییم/.

 

 

 

افتاده خزان در چمـن حـضـرت صـادق

یثرب شده بیت الحـزن حـضـرت صـادق

افسـوس کـه از آتـش زهـر ستـم خصـم

شـــد آب تــمــام بــدن حـضـرت صـادق

بــالله قـسـم اهــل مــدیــنـه نـشـنـیـدنــد

جز حرف خدا از دهن حـضـرت صـادق

افسـوس کـه دیگـر عرق مرگ نشسته

بـر بـرگ گـل یـاسمـن حـضـرت صـادق

سـر تا بـه قـدم گـوش شده شهر مدینه

در آرزوی یک سخن حـضـرت صـادق

جـا دارد اگـر در غـم آن پیـکر رنـجـور

خون گریه کند پیرهن حـضـرت صـادق

مسموم شد از زهر، ولی زیر سم اسب

پـا مـال نـگـردیـد تـن حـضـرت صـادق

گـردیـد در غصـه بـه روی هـمگان باز

شد بسته چوبند کفـن حـضـرت صـادق

قبـر و حـرم و زائـر او هـر سه غریبند

در شهر و دیار و وطن حضرت صادق

مـدعـی همه گـریان حسیـنـنـد اگـر چه

گـریـنـد بـه یـاد مـحن حـضـرت صـادق

 

در روایات آمده که منصور لعین یک شب امام را شبانه به زور از منزل به دارالاماره کشاندند ، منصور جشن بزرگی برپا کرده بود که از تمام طوایف و بزرگان شهر و تمام مقامات لشگری هم جمع بودند بساط لهو و لعب هم به راه بود امام را وارد مجلس کردند و منصور مست از سر استهزاء شروع به  صحبت با امام کردند و امام قاطعانه جواب منصور را میدادند منصور چون دید در برابر شرکت کنندگان آبرویش در  خطر است دست به قبضه شمشیر برد سه مرتبه به سمت امام حمله برد تا ایشان را به شهادت برساند و هر سه بار به عقب برمیگشت در آخر امام را با احترام و عزت به منزلشان فرستادند ، اعضایی که متحیر از این حرکت منصور بودند از او پرسیدند که چه شد؟ تو به قصد کشتن امام به سوی او حمله ور شدی ولی هر سه بار به نتوانستی چه بود سر این کار؟ سپس منصور گفت دفعه اولی که به سمت امام رفتم  پیامبر (ص) را دیدم که گفت دست از سر جگرگوشم بردار، دفعه دوم که به سمتش رفتم دیدم پیامبر خشمگین همان حرف را دوباره تکرار کرد و در مرتبه سوم که حمله کردم دیدم پیامبر یکپارچه آتش است از خشم و دست به قبضه شمشیر دارد و گفت اگر دست از سر فرزندم بر نداری تا صبح زنده نمیگذارمت و در حال حمله به من بود  من به همین خاطر امام را با عزت و احترام به منزل  فرستادم/.

                                                          ( منبع : کتاب منتهی الآمال )

ولی چه سود منصور بادیدن این معجزات باز هم دست از کینه به اهل بیت علی (ع) برنداشت و در آخر  امام جعفر صادق (ع) را به زهر جفا شهید نمود خداوند تا صبح قیامت او را به بدترین عذاب در برزخ محشورش کند و در قیامت او و اجداد کافرش به آتش قهر خود عذاب نماید/.

 

 

امام صادق (ع) در نگاه دیگران

فقها و دانشمندانِ زمان امام صادق(علیه السلام) و همچنین عالمان بعد از او، همگى آن حضرت را به عظمت و برترى علمى و گستردگى دانش ستوده اند.
از آن جمله:

1 ـ ابوحنیفه، پیشواى مشهور فرقه حنفى، گفته است:«من دانشمندتر ازجعفربن محمّد ندیده ام.» و نیز از او نقل شده که گفته است:

«لَوْ لاالسَّنَتانِ لَهَلَکَ نُعمْانُ» یعنى اگر آن دو سال (شاگردى من نزد او) نبود، نعمان هلاک مى شد.(اسم ابوحنیفه نعمان بن ثابت بوده است).
2 ـ مالک، پیشواى فرقه مالکى، گفته است:«مدّتى نزد جعفر بن محمّد رفت و آمد مى کردم، او را همواره در یکى از سه حالت مىدیدم: یا نماز مى خواند یا روزه بود و یا قرآن تلاوت مىکرد، و هرگز او را ندیدم که بدون وضو حدیث نقل کند.»

3 ـ ابن حجر هیتمى گفته است:«به قدرى علوم از او نقل شده که زبانزدِ مردم گشته و آوازه آن، همه جا پخش شده است و بزرگترین پیشوایان (فقه و حدیث) مانند: یحیى بن سعید، ابن جریح، مالک، سفیان ثورى، سفیان بن عُیَیْنَه، ابوحنیفه، شعبه و ایّوب سبحستانى از او نقل روایت کرده اند .»

4 ـ ابوبحرجاحظ گوید:«جعفربن محمّد کسى است که علم و دانش او جهان را پرکرده است و گفته مىشود که ابوحنیفه و سفیان ثورى از شاگردان اوست، و شاگردى این دو تن در اثبات عظمت علمى او کافى است.»

5ـ ابن خلّکان مورّخ مشهور نوشته است:«او یکى از امامانِ دوازده گانه در مذهبِ امامیّه، و از بزرگانِ خاندانِ پیامبر است که به علّت راستى و درستى گفتار، وى را صادق مىخواندند. فضل و بزرگوارى او مشهورتر از آن است که نیاز به توضیح داشته باشد. ابوموسى جابربن حیّان طرطوسى شاگرد او بود. جابر کتابى شامل هزار ورق تألیف کرد که تعلیمات جعفر صادق را دربرداشت و حاوى پانصد رساله بود.»

6 ـ شیخ مفید مينویسد:«به قدرى علوم از او نقل شده که زبانزد مردم گشته و آوازه آن، همه جا پخش شده است و از هیچ یک از افراد خاندان او، به اندازه او علوم و دانش نقل نشده است.»

 یا علی مدد